Atelje Milan T. Stojanović :: FotoMuzej, virtuelni muzej srpske i svetske fotografije

Izvor podataka: Fotografi i fotografski ateljei u Srbiji 1860-1918 (period kartonki)
Autor: Miroslav Aleksandrić
Izdavač: FotoMuzej, Beograd; Godina izdanja: 2012

Moguće da je radio samo kao povremeni i putujući fotograf (oko 1909^[^2795]- 1913.^[^{718], [719], [720]}).

Kaže za sebe da je Nišlija^[^721], ali nema dokaza da je u Nišu imao stalni atelje
Oko 1909. godine radio je sezonski kao fotograf u Ribarskoj Banji (eksterni snimci, van postvake ateljea)^[^2795]
Koristio je štambilje na kojima je isticao firmu bez pominjanja naseljenog mesta u kojem deluje (verovatno iz praktičnih razloga), što govori o čestim selidbama i privremenosti rada ovog fotografa
Iz perioda rada u Aleksincu interesatna je fotografija sahrane Ilije Trivunca, aktivnog kapetana II klase, 16. aprila 1913. godine^[^718](preminuo od posledica ranjavanja u balkanskom ratu)^[^38]
Sasvim je osnovana pretpostavka da je radio i za druge fotografe, kao fotografski pomoćnik
Imajuću u vidu da je fotografska veština često bila i porodično zanimanje, koje se prenosi na potomke i rodbinu, trebalo bi ispitati eventualnu rodbinsku vezu imenovanog i starijeg beogradskog i somborskog fotografa Tikomira Stojanovića. Literatura u pomenutom periodu beleži i druge fotografe istog prezimena npr. S. Stojanovića iz Kragujevca^[^146], Milana K. Stojanovića iz Vlasotinaca^[^2050]i Miletu Stojanovića iz Bele Crkve^[²⁶⁸⁴^]. U međuratnom periodu u Vrnjcima, u vili „Atina”, radi firma Foto – Stojanović.^[^2370]

U odnosu na napred iznetu tvrdnju, postoji određena kontradiktornost, jer je jedan veći broj Stojanovićevih fotografija nastao u relativno uređenom ateljeskom prostoru (pre svega one iz Aleksinca), uz upotrebu scenskih rekvizita, uobičajenih za stalni atelje sa početka XX veka^[^{376], [718], [719], [720], [721], [722]}
U periodu oko 1911^[^1789]- 1913.^[^{719], [720]}godine, delovao je u Aleksincu i to u oskudno, ali uređenom prostoru ateljea, a od rekvizitorijuma u upotrebi je: ćilim, ili podna prostirka na pruge ispod kojih je pod od poređanih cigli, oslikana pozadina (sa rustičnim stubovima, rastinjem i lažnom gipsanom lajsnom), obične kućne stolice, stočić sa cvećem... Ipak, u ovom slučaju ne možemo sa apsolutnom sigurnošću tvrditi da se radi o stalnom ateljeu (bez obzira na gore pomenuto), jer ne bi trebalo isključiti i mogućnost da je Milan Stojanović samo povremeno poslom u Aleksincu, tim pre što je firmu označavao štambiljem, bez preciziranja mesta delovanja^[^{718], [719], [720], [1789]}

Bečke, ili domaće štamparije bez logotipa, u varijanti suvenir karton, sa upotrebom štambilja firme

Firma: М. Т. СТОЈАНОВИЋ фотограф^[^{721], [1789]}, МИЛАН СТОЈАНОВИЋ нишлија ФОТОГРАФ^[^722]...